W naszych domach rozgrywa się cicha tragedia i dotyczy naszych najcenniejszych klejnotów: naszych dzieci. Nasze dzieci są w niszczycielskim stanie emocjonalnym! W ciągu ostatnich 15 lat naukowcy dali nam coraz bardziej alarmujące statystyki dotyczące ostrego i stałego wzrostu chorób psychicznych dzieci, które obecnie osiągają rozmiary epidemii:
Statystyki nie kłamią:
- 1 na 5 dzieci ma problemy psychiczne
- Zauważono 43% wzrost ADHD
- Zaobserwowano 37% wzrost depresji nastolatków
- Odnotowano 200% wzrost częstości samobójstw u dzieci w wieku od 10 do 14 lat
Co się dzieje i co robimy źle?
Dzisiejsze dzieci są nadmiernie pobudzane i przedawkowane przedmiotami materialnymi i technologicznymi, ale pozbawione są fundamentów zdrowego dzieciństwa, takich jak:
- Emocjonalnie dostępni rodzice
- Jasno określone granice
- Obowiązki
- Zbilansowane odżywianie i właściwe sny
- Ruch ogólnie, ale szczególnie na zewnątrz
- Kreatywna gra, interakcja społeczna, możliwości gry i miejsca na nudę
Zamiast tego, te ostatnie lata zostały wypełnione dzieciom:
- Cyfrowo rozproszeni rodzice
- Przebaczający i pobłażliwy rodzice, którzy pozwalają dzieciom „rządzić światem” i być tym, którzy ustalają zasady
- Poczucie prawa, zasługiwania na wszystko bez zarabiania na nie lub bycia odpowiedzialnym za to, że to osiągnę
- Nieodpowiedni sen i niezrównoważone odżywianie
- Siedzący tryb życia
- Niekończąca się stymulacja, nianie technologiczne, natychmiastowa satysfakcja i brak nudnych chwil
Co robić?
Jeśli chcemy, aby nasze dzieci były szczęśliwymi i zdrowymi jednostkami, musimy się obudzić i wrócić do podstaw. To wciąż możliwe! Wiele rodzin widzi natychmiastową poprawę po tygodniach wdrożenia następujących zaleceń:
- Ustal granice i pamiętaj, że jesteś kapitanem statku. Twoje dzieci czują się bezpieczniej, wiedząc, że kontrolujesz ster.
- Zaoferuj dzieciom zrównoważony styl życia wypełniony tym, czego dzieci POTRZEBUJĄ, nie tylko tym, czego CHCĄ. Nie bój się powiedzieć „nie” swoim dzieciom, jeśli to, czego chcą nie jest tym, czego potrzebują.
- Zapewnia pożywną żywność i ogranicza niezdrowe jedzenie.
- Spędzam przynajmniej godzinę dziennie na świeżym powietrzu, robiąc takie czynności jak: rower, spacer, wędkarstwo, obserwacja ptaków/ owadów
- Ciesz się codzienną rodzinną kolacją bez smartfonów lub technologii, która ich rozprasza.
- Grajcie w gry planszowe jako rodzina lub jeśli dzieci są za małe na gry planszowe, dajcie się ponieść swoim interesom i pozwólcie im rządzić w grze
- Zaangażuj swoje dzieci w jakąś pracę domową lub pracę w zależności od ich wieku (składanie ubrania, sortowanie zabawek, wieszanie ubrań, rozpakowywanie artykułów spożywczych, nakrywanie do stołu, karmienie psa itp. )
- Wprowadź spójny rutynę snu, aby zapewnić, że Twoje dziecko śpi wystarczająco długo. Rozkład zajęć będzie jeszcze ważniejszy dla dzieci w wieku szkolnym.
- Naucz odpowiedzialności i niezależności. Nie chroń ich nadmiernie przed frustracją lub wszelkimi błędami. Mylenie się pomoże im rozwinąć odporność i nauczyć się radzić sobie z życiowymi wyzwaniami,
- Nie noś plecaka swoich dzieci, nie noś plecaków, nie przynoś im zadania, o którym zapomnieli, nie walcz z nimi o banany ani nie walcz z pomarańcze, jeśli potrafią to zrobić samodzielnie (4-5 lat). Zamiast dawać im rybę, naucz ich łowić ryby.
- Naucz ich czekać i opóźniać satysfakcję.
- Zapewnij możliwości na „nudę”, ponieważ nuda to moment, w którym budzi się kreatywność. Nie czuj się odpowiedzialny za dbanie o zabawę dzieci.
- Nie używaj technologii jako lekarstwa na nudę, ani nie oferuj jej w pierwszej sekundzie bezczynności.
- Unikaj stosowania technologii podczas posiłków, w samochodach, restauracjach, centrach handlowych. Wykorzystaj te chwile jako okazję do towarzystwa trenując mózgi, aby móc działać, gdy są w trybie: „nudy”
- Pomóż im stworzyć „słoik nudy” z pomysłami na zajęcia, kiedy się nudzą.
- Bądź emocjonalnie dostępna, aby kontaktować się z dziećmi i uczyć je samoregulacji i umiejętności społecznych:
- Wyłącz telefony na noc, gdy dzieci muszą iść spać, aby uniknąć cyfrowego rozpraszania.
- Zostań regulatorem lub trenerem emocjonalnym swoich dzieci. Naucz ich rozpoznawać i radzić sobie ze swoimi frustracjami i gniewem.
- Naucz ich witać, brać na zmianę, dzielić się nie kończąc z niczym, mówić dziękuję i proszę, przyznawać się do błędu i przeprosić (nie zmuszaj ich), bądź wzorem dla wszystkich tych wartości, które wpoiłeś.
- Połącz się emocjonalnie – uśmiechaj się, przytulaj, całuj, łaskocz, czytaj, tańcz, skacz, baw się lub czołgaj się z nimi.
Artykuł napisany przez dr Luisa Rojasa Marcosa Psychiatrę.
Zdjęcie pochodzi z terapii emocjonalnej Deborah
Źródło: https://www.facebook.com/familiasdehoy.familiasdehoy/posts/130499214927075
