back to top
More

    Pierwsze żydowskie getto

    Strona głównaHistoriaPierwsze żydowskie getto

    Polecamy w dziale

    Plan Schumana

    9.05.1950 roku minister spraw zagranicznych Francji, Robert Schuman, przedstawił plan, znany jako Deklaracja Schumana. Zakładał on koordynację produkcji węgla i stali we Francji i RFN, żeby zapobiec wojnie... skończyło się na UE

    Non possumus

    8.05.1953 r. Episkopat Polski przyjął 25 stronicowy memoriał, krytyczny wobec przemian zachodzących w Polsce, wobec polityki władz komunistycznych w stosunku do Kościoła i katolików. Memoriał kończył się biblijnym "non possumus".

    Uniwersał Połaniecki

    7.05.1794 w obozie wojskowym pod miastem Połaniec, Naczelnik Sił Zbrojnych Narodowych, Tadeusz Kościuszko, wydał akt prawny, znany jako Uniwersał Połaniecki. Celem była poprawa losu chłopów i zwerbowanie ich do armii insurekcji.

    Sacco di Roma

    6.05.1527 miało miejsce wydarzenie, które wstrząsnęło chrześcijańską Europą. Rzym, stolica apostolska, w której zasiadali następcy Piotra, został zdobyty i splądrowany. Liczba ludności spadła z 55 tys. do mniej niż 10 tysięcy.
    29.03.1516 roku, w wyniku napływu żydowskich uchodźców, w Wenecji powstawało pierwsze na świecie getto żydowskie. Stanowiło ono odrębną dzielnicę miasta dla wyznawców judaizmu. Było otoczone murami i bramami strzegącymi dostępu.

    29.03.1516 roku, w wyniku napływu żydowskich uchodźców, w Wenecji powstawało pierwsze na świecie getto żydowskie. Stanowiło ono odrębną dzielnicę miasta dla wyznawców judaizmu. Było otoczone murami i bramami strzegącymi dostępu.

    Etymologia słowa jest niejasna, ale prawdopodobnie wywodzi się od włoskiego słowa oznaczającego odlewnię, wokół której utworzono getto. Stanowiło ono realizację odwiecznych dążeń zarówno chrześcijan, jak i Żydów, do życia w separacji (po hebrajsku separacja to właśnie „get”).

    W szczytowym okresie w XVII wieku liczba mieszkańców getta wynosiła 5 tysięcy. Zwiększająca się ich liczba była ograniczona obszarowo przez chroniące dzielnicę mury. Z tego powodu właśnie w weneckim getcie powstały pierwsze na świecie drapacze chmur liczące nawet do 8 pięter. Do dziś są to najwyższe budynki w całej Wenecji.

    Aby opuścić getto trzeba było zmienić wyznanie, dlatego większość mieszkańców rodziła się i umierała w jego granicach. Dopiero Napoleon otworzył bramy getta, a jego ostateczna likwidacja nastąpiła po zjednoczeniu Włoch.

    Pomimo wspólnego życia na stosunkowo małej przestrzeni i bliskości kulturowej aż do likwidacji getta zachowały się znaczące różnice w obrębie samej społeczności żydowskiej. W zależności od miejsca pochodzenia Żydzi żyli, modlili się i pracowali wśród „swoich”: sefardyjczycy wśród sefardyjczyków, aszkenazyjczycy pośród aszkenazyjczyków. Funkcjonowały odrębne synagogi dla Żydów niemieckich, włoskich, lewantyńskich, prowansalskich, hiszpańskich i portugalskich.

    Weneckie getto było pierwsze, ale po nim powstały dziesiątki kolejnych, niemal wszędzie tam, gdzie istniała większa społeczność żydowska. Życie w separacji miało sporo zalet dla samych Żydów, dlatego chętnie osiedlali się w gettach. Dzięki nim mogli łatwiej zachować swoją odrębność etniczną i religijną. Byli rzadziej oskarżani min. o morderstwa rytualne i prześladowani. 

    Z tej perspektywy tym tragiczniejsze wydają się doświadczenia II Wojny Światowej. Niemcy powołując się na historyczne tradycje, umieszczali przymusowo Żydów w gettach. Byli tam poddawani stopniowej eksterminacji.

    Holokaust sprawił, że pojęcie „getta” na zawsze nabrało pejoratywnego znaczenia.

    Kazimierz Grabowski

    Skrócony link:
    https://abcniepodleglosc.pl/poww

    Ostatnie wpisy autora

    Nowa Konstytucja