Wychowałem trójkę dzieci, na żadne z nich nie dostałem nawet złotówki, o 500 zł nawet nie wspominając. Jednak nawet w latach 80. miałem dużo większą łatwość zarabiania pieniędzy niż obecnie.
Właśnie tak, łatwo, tanio i bezpiecznie będzie się nam żyło w naszej V Rzeczypospolitej. Zarazem będą to podstawowe zasady, a wręcz podwalina naszego państwa. Już wszystko wyjaśniam, tym bardziej, że kończę nasz cykl drogi. Zatem pora na podsumowanie.
Po pierwsze, łatwo będziemy zarabiać pieniądze – czy na swoim, czy będąc pracownikiem najemnym. Kilka razy już o tym pisałem, ale powtórzę: musimy zlikwidować pokomunistyczny, bolszewicki haracz nakładany na każdego Polaka, który zdecyduje się zostać właścicielem firmy lub pracownikiem i pozostać w Polsce. W żadnym normalnym, bardziej lub mniej socjalistycznym państwie świata taka sytuacja nie występuje. Haracz ten dla właścicieli firm wynosi obecnie 1300 zł miesięcznie, z obniżeniem o połowę na dwa lata dla dopiero rozpoczynających działalność. Za samą możliwość jej rozpoczęcia, bo o zyski nikt tu nie pyta. Jeżeli przedsiębiorca potrzebuje do prowadzenia działalności pracowników, to dopiero ma przechlapane. Nie tylko on, pracownik również. Obaj bowiem muszą płacić haracz państwu za sam fakt zatrudnienia (się). 1000 zł przy najniższym wynagrodzeniu i 1500 zł przy wynagrodzeniu 3500 zł na rękę (=brutto 5000 zł).
Nie czas tu narzekać, kto ma gorzej. Ta administracyjna bariera, nałożona na nas wszystkich, spowodowała dramatyczną sytuację w strukturze polskiego rynku pracy. 2,5 miliona swoich pracujących obywateli państwo polskie wypchnęło z kraju, a przynajmniej 2 miliony zepchnęło w odmęty szarej strefy pracy sezonowej za granicą.
Miliardowe straty dla budżetu państwa przekraczają każdą lukę podatkową, z którą nasz rząd tak dzielnie walczy.
Cztery i pół miliona, czyli 25% wszystkich pracujących Polaków, nie buduje przyszłości naszego państwa i narodu, wspólnej przyszłości. Żaden naród i żadne państwo świata w ten sposób się nie rozwinie.
Wychowałem trójkę dzieci, na żadne z nich nie dostałem nawet złotówki, o 500 zł nawet nie wspominając. Jednak nawet w latach 80. miałem dużo większą łatwość zarabiania pieniędzy niż obecnie. Ale wtedy, za komuny, było 140 tysięcy urzędników, a obecnie jest jakieś 1 milion 200 tysięcy. I wszyscy chcą nam, pracodawcom i pracownikom, pomagać. Sobie wykrawając jedynie 90 miliardów rokrocznie z wypracowywanych przez nas dochodów.
A nawet ogłaszają, jak mój umiłowany przywódca Jarosław Kaczyński ostatnio, że to zapomogi państwowe dają wolność obywatelom. I po co było się tak ośmieszać wieszczowi Adamowi („lepszy w wolności kąsek lada jaki, niźli w niewoli przysmaki”)?
Po drugie, tanio będziemy zarządzać państwem – naszym wspólnym dobrem – Rzeczą Pospolitą. Jak już ta bolszewia przeminie, rzecz jasna. Bolszewia rządowa i antyrządowa, która przez cztery lata nie zdobyła się na stworzenie jakiejkolwiek oferty programowej dla Polaków. Poza promocją Sodomy i Gomory. Moi drodzy antyrządowcy, przecież wasza pieśń przyszłości ma już kilka tysięcy lat! I to ma być ta atrakcyjna nowość dla wyborców?
Ale zostawmy zboczeńcom ich zboczenia. Nie po to wszyscy ciężko pracujemy (Uwaga! Nie dotyczy 1 mln urzędników), żeby ta czy inna banda polityków od siedmiu boleści marnowała nasze pieniądze i szanse na lepsze jutro. Tylko taniość naszego państwa, oddolnie zorganizowanego i sprawnie zarządzanego przez silny i ograniczony w swoich kompetencjach rząd prezydencki, pomoże nam wyrwać się z wiecznej biedy i niepewności jutra. 25% marnowanego obecnie polskiego kapitału narodowego musi zacząć jak najszybciej pracę dla naszej przyszłości. A gdy nie przestraszymy się i dodamy jeszcze ten absurdalnie obecnie zatrudniony 1 milion urzędników, to wyjdzie, że o 30% możemy zwiększyć nasze szanse indywidualne, państwa i narodu. Szanse konkurowania w globalnym świecie również.
Świetlana przyszłość przed nami. Ale jest jeden warunek: musimy odsunąć starą i nową bolszewię od zarządzania naszym państwem.
Chyba, że wystarczy nam państwo w formie żerowiska, nieoficjalnego w wydaniu Koalicji Egzotycznej lub skrupulatnie oficjalnego, w wydaniu Obozu Dobrej Zmiany. Koniec.
Jan A. Kowalski
P.S. O naszym bezpieczeństwie traktuje mój tekst z marcowego Kuriera, dlatego wszystkich zainteresowanych tematem zapraszam za tydzień.