back to top
More

    To Amerykanom zawdzięczamy napaść Rosji na Ukrainę

    Strona głównaFelieton sobotni Jana A. KowalskiegoTo Amerykanom zawdzięczamy napaść Rosji na Ukrainę

    Polecamy w dziale

    Dwanaście prac Donalda Trumpa. Koniec z globalizacją (10)

    Dług publiczny USA wyniósł w roku 2024 36 bln dolarów, przekraczając 130% PKB. Na spłatę samych odsetek wydano 1,2 bln USD. Chcąc uratować Amerykę przed bankructwem Donald Trump wdraża program naprawy państwa. Wprowadzenie ceł to kolejny ważny krok na drodze uczynienia Ameryki znowu bogatą i wolną.

    Dwanaście prac Donalda Trumpa. Najazd barbarzyńców (9)

    Z pomocą migrantów ktoś chce zniszczyć naszą cywilizację - chrześcijaństwo i wolność jednostki. Migranci chcą jedynie dostać azyl i żyć na nasz koszt. Nie chcą pracować i dostosowywać się do naszych norm, którymi gardzą. Australia pokazała już w 2001, że można zatrzymać migrację. Trzeba tylko chcieć

    Dziadku zrozum swojego wnuka

    Dla dobra Polski potrzebujemy wzajemnego zrozumienia - wielkiej koalicji dziadków i wnuków - pokolenia Solidarności i pokolenia Konfederacji. Tylko tak utrzymamy naszą wolność i niepodległość przed zapędami wariatów. No dobra, jeszcze Paulinę Matysiak z Partii Razem bym dorzucił :)

    Dwanaście prac Donalda Trumpa. Wolność słowa i życia (8)

    Gdy entuzjazmowaliśmy się Zełeńskim i Donaldem Trumpem, polski parlament przyjął Ustawę Kagańcową, odbierającą nam wolność słowa. Polska pod wodzą Donalda Tuska podąża za europejskim nurtem niewolenia ludzi, w kontrze do wartości amerykańskich - wolność słowa jest zapisana w konstytucji USA.
    To przecież oni wybrali na swojego prezydenta przysypiającego Joe Bidena, u boku z wyzwoloną Kamalą Harris. Wszyscy niegrzeczni chłopcy tego świata uznali to za niebywałą okazję. Na nas rzuciła się KE, a na Ukrainę armia Putina.

    Przede wszystkim dlatego, że na swojego prezydenta wybrali przysypiającego staruszka. Joe Biden powinien od dawna odpoczywać na jakimś słonecznym ranczo lub w domu złotej jesieni. Zamiast tego nieudolnie odgrywa rolę przywódcy światowego imperium.

    On i wyzwolona Kamala Harris, która podczas czwartkowej konferencji z prezydentem Dudą wybuchnęła gromkim śmiechem (bo wszystko jej się kojarzy), jawili się jako  wymarzony duet dla Chin, Niemiec i Rosji. Dla wszystkich niegrzecznych chłopców tego świata, jak to mówią Amerykanie.

    Prezydent Biden swoje urzędowanie rozpoczął od podpisania ustawy gwarantującej rozkład moralny amerykańskiej armii. Bardzo wymowna symbolika upadku. Dlatego najpierw w Pekinie, Berlinie i Moskwie wystrzeliły korki od szampana. A potem ich władze zaczęły testować nowe amerykańskie przywództwo.

    Pekin natychmiast uzyskał cofnięcie ograniczeń handlowych jakie przeforsował prezydent Trump. Przypomnijmy, miały one przywrócić równowagę handlową w wymianie pomiędzy tymi państwami. I uniezależnić gospodarkę amerykańską od chińskich dostawców i poddostawców (również dla amerykańskiej armii). W prognozowanym i prawdopodobnie nieuniknionym starciu obu mocarstw warunek to konieczny…był.

    Berlin i Moskwa nie chciały być gorsze.  Rozzuchwalone zramolało-wyzwolonym amerykańskim rządem powiedziały sprawdzam: Nord Stream II. Co usłyszały w odpowiedzi? Po paru sprzecznych komunikatach a’la nasze MIG-i dla Ukrainy, usłyszały: zgoda!, możecie robić co chcecie i dzielić Europę jak chcecie. USA w innej części świata wzmacniają swoją aktywność.

    Pozycja Stanów Zjednoczonych jako poważnego i wiarygodnego partnera, dla Polski i innych państw Europy Środkowo-Wschodniej, stanęła pod wielkim znakiem zapytania. Na Polskę znowu, po czteroletniej przerwie na Trumpa, rzuciła się ze wszelkimi uroszczeniami niemiecka Komisja Europejska.

    Na Ukrainę, po czasie niezbędnym do przygotowania operacji wojskowej, rzuciła się rosyjska armia. Widząc takich a nie innych amerykańskich przywódców, Władimir Putin postanowił wykorzystać okazję. Obdarzając zapewne oboje paroma dosadnymi rosyjskimi słowami.

    Na szczęście dla Polski, Ukrainy i świata, w Stanach Zjednoczonych, poza dużą władzą prezydenta, niezmiennie podstawową władzę stanowi deep state – nazwijmy to po polsku fundamentami państwa.

    To tym amerykańskim fundamentom, ciągle jednak mocnym, zawdzięczamy całkowitą zmianę stanowiska amerykańskiego rządu federalnego.

    Zaraz po tym jak Ukraińcy nie dali się pokonać w dwa dni rosyjskiemu niedźwiedziowi, Stany Zjednoczone poczuły znowu to, co za prezydenta Trumpa – możliwość zablokowania wpływów niemieckich i rosyjskich w Europie. Co ważne, bez ogromnego zaangażowania własnych sił i środków, a zwłaszcza amerykańskiej armii. Sama Polska, dowartościowana trochę na wyrost mianem lidera Trójmorza (ABC) przez Donalda Trumpa, nie spełniała parametrów demokratycznego ośrodka władzy.

    Gdyby jednak została wzmocniona przez niepodległą, a po zwycięskiej wojnie na zawsze już antyrosyjską Ukrainę, szansa na korzystną dla USA zmianę geopolityczną byłaby ogromna. Lokalni sojusznicy  własnym nakładem sił broniliby pozycji swojej, a zarazem amerykańskiej w tej części świata. W naszej części świata.

    Polityka Stanów Zjednoczonych polega na zapewnieniu bezpieczeństwa i pozycji światowej Stanów Zjednoczonych, a nie Polski czy Ukrainy. Tylko wariaci mogą mieć o to pretensje.

    Stany Zjednoczone nie obronią nas przed agresją zewnętrzną, jeżeli sami nie będziemy chcieli się bronić. Od dwóch tygodni Ukraińcy zapewniają Amerykanów, że warto w nich inwestować, bo sami gotowi są  do obrony własnej ojczyzny. Gotowi jak jeszcze nigdy w historii. Mu również musimy być na to gotowi i przygotowani.

    Każda wojna to wiele ludzkich nieszczęść. Wojna rosyjsko-ukraińska również taka jest. Jednak  szansa jaka w związku z nią się pojawiła jest niezwykła. Nie tylko dla Stanów Zjednoczonych, ale również dla Ukrainy i dla nas.

    Jeżeli przegra Rosja, to przegra również Białoruś Łukaszenki. A wtedy projekt Międzymorza ABC (Adriatyk-Bałtyk-Morze Czarne) obejmie swym zasięgiem oba te państwa. Przestanie być fantazją i stanie się rzeczywistością.

    Jakie miejsce w tej zmienionej sytuacji geopolitycznej powinna zająć Polska i co powinniśmy zrobić, żeby naszej szansy nie zmarnować, napiszę za tydzień.

    Jan Azja Kowalski

    PS. To może podziękujmy Amerykanom za ten wybór, który wszystkich rozzuchwalił i wszystko może zmienić. Może był po prostu prowokacją? 😊

    Jan A. Kowalski
    Jan A. Kowalski
    Jan A Kowalski, rocznik 1964. Od roku 1983 działacz Liberalno-Demokratycznej Partii Niepodległość, od 1985 redaktor „małej” Niepodległości (ps. Azja Tuhajbejowicz). Autor „Dziur w Mózgu” i „Wojny, którą właśnie przegraliśmy”.

    Ostatnie wpisy autora

    Nowa Konstytucja