Jerzy Targalski, Kto chce Putina

Data

Strona głównaOpinieJerzy Targalski, Kto chce Putina

Polecamy w dziale

Political fiction

Szybkość zmian twarzy Donalda Tuska od światłego i wolnego od uprzedzeń Europejczyka do zamkniętego nacjonalisty i ksenofoba powoduje, że nie można przewidzieć działań jego rządu.

Widziane na Ukrainie. Masza – jego miłość (6)

Masza i Sasza. Poznali się i zakochali. Od pierwszego wejrzenia. Potem zaczęła się wojna. Sasza poszedł walczyć. Masza obiecała mu miłość i wierność. Do śmierci. Żołd rozdzielał na pół i wysyłał. Matce i Maszy. Po co mu na froncie

Andrzej Kumor, „Zielona granica” niczym komiks „Maus”

Nie chodźcie do kina na ostatni film Holland - myślimy to samo, co nasi strażnicy graniczni. Ale jeżeli chcecie coś o nim wiedzieć, to polecam recenzję redaktora kanadyjskiego Gońca, Andrzeja Kumora, który obejrzał go z obowiązku.
Uleganie naciskom wynika ze słabości państwa, jego powiązań gospodarczych i sojuszniczych, szukania przez znaczą część obywateli poparcia przeciwko własnemu rządowi we wrogich państwach, degeneracji własnej klasy politycznej.

„Szkoda, że Polska nie ma takiego prezydenta jak Putin, który dba o swoje państwo. Nie patrzy na to, co inni powiedzą o nim (…), sam wie, ile jest wart, sam wie, czego chce według tego, no czasami robi tam skoki w boki” – z cierpieniem w głosi wyznaje Stanisław Dobrotliwy.

Pójdźmy tym tokiem myślenia i wyobraźmy sobie, jakby ktoś taki jak Putin zadbał o Polaków i Polskę. By wygrać pierwsze wybory, wysadziłby kilka domów z mieszkańcami na przykład na warszawskim Powiślu. Niewykluczone, że wyleciałby budynek, w którym Stanisław Dobrotliwy właśnie nagrywałby swoje epokowe przemyślenia.

Wszystkie kolejne wybory byłyby masowo fałszowane i oczywiście żadnych napomnień Putin by nie słuchał. W wyniku zadbania o państwo poziom życia spadłby znacznie, a co najmniej 20 proc. mieszkańców żyłoby w nędzy, jakiej obecnie w Polsce nie znamy, a reszta pogrążyłaby się w biedzie i beznadziei, ale mielibyśmy propagandę mocarstwowości i satysfakcję z wysyłania wojsk przeciwko sąsiadom i wszczynania wojskowych awantur, gdzie się da.

Oczywiście z Izraelem łączyłby nas sojusz, a Putin zapraszałby masowo Izraelczyków do Polski. Swoje nagrania Stanisław Dobrotliwy musiałby uzgadniać ze „starymi Kiejkutami”. Gdyby zaś mu się to nie spodobało, osobiście spotkałby się z kulą oburzonego patrioty. Polska nie miałaby dróg, lecz pokryłaby się pałacami oligarchów. Nie można sprowadzać polityki Putina do jednego aspektu – nieprzejmowania się naciskami zewnętrznymi. Uleganie naciskom wynika z wielu czynników – ze słabości własnego państwa, jego powiązań gospodarczych i sojuszniczych, szukania przez znaczą część obywateli poparcia przeciwko własnemu rządowi we wrogich państwach, degeneracji własnej klasy politycznej – a nie tylko z jakości rządzących.

Jerzy Targalski

jozefdarski.pl

Ostatnie wpisy autora