back to top
More

    XV Europejski Kongres Gospodarczy 

    Strona głównaGospodarkaXV Europejski Kongres Gospodarczy 

    Polecamy w dziale

    Dlaczego Donald Tusk nie przejmuje się dziurą budżetową?

    PDT jest wręcz zadowolony z deficytu budżetowego. Dlaczego? Wszystko podporządkowane jest wygraniu wyborów prezydenckich. Mając wszystkie władze pod kontrolą będzie mógł narzucić nam euro, wyprzedać resztki majątku i poddać nas Niemcom i Francji.

    Wspólna Europa – tak, ale tylko niemiecka

    Nieprzyjazne ataki i wrogie przejęcia nie są dobre dla banków - powiedział kanclerz Scholz w odpowiedzi na próbę przejęcia przez włoski Unicredit niemieckiego Commerzbank. To niemieckie banki mogą przejmować zagraniczne banki, a nie odwrotnie.

    Rząd Donalda Tuska uderza w klasę średnią

    Dziura budżetowa powiększa się na tyle szybko, że rząd planuje aktualizację budżetu pod koniec roku. Chociaż min. Domański twierdzi, że wszystko jest pod kontrolą i nie będzie podwyżki podatków, to w planie na lata 2025-28 zamraża się progi podatkowe.

    Niebezpieczne elektrownie wiatrowe

    Zwolennicy farm wiatrowych zapominają o negatywnych aspektach tej technologii. Jednym z nich jest brak możliwości recyklingu turbin wiatrowych. Czy minister Hennig-Kloska choć raz powiedziała kto poniesie koszt ich recyklingu? A co gdy turbina się zapali?
    Unia Europejska stała się zakładnikiem własnej chciwości. Zgodziła się  na akceptację  kłamstwa ekologicznego CO2 dającego doraźnie rządom wpływy z podatków ze świadectw emisyjnych CO2.

    W dniach 24-26.04.2023 odbywa się w Katowicach kolejny już, XV Europejski Kongres Gospodarczy.
    To spotkanie kilku tysięcy obywateli zainteresowanych rozwojem ekonomicznym dla wspólnego dobra. Jednym z głównych tematów jest tradycyjnie energetyka. Jeszcze kilka lat temu w wystąpieniu wielu prelegentów zdawała się dominować fascynacja oderwanymi od praw fizyki i pragmatycznej ekonomii kreskówkami inspirowanymi przez Ala Gore’a i Rajendrę Pachauriego (byłego przewodniczącego IPCC przy ONZ) , ewentualnie inną publicystyką futurystyczno-katastroficzną.
     

    Obecnie zauważyć trzeba pozytywną ewolucję świadomości energetycznej wielu zaproszonych ekspertów i zdecydowanie bardziej realistyczne spojrzenie na energetykę. Zdarzali się jednak tacy, którzy w dalszym ciągu bezrefleksyjnie powtarzali hasła dekarbonizacji. Ponieważ temat dwutlenku węgla trąci już myszką, nowym narzędziem straszenia śmiercionośnym globalnym ociepleniem stał się ostatnio
    metan. 

    Forsowana w Unii Europejskiej tzw. transformacja energetyczna wymaga pieniędzy. Wymaga bardzo dużych pieniędzy. Obserwując na Kongresie wystąpienia wielu przedstawicieli sektora energetycznego szeroko rozumianego, właściwie każda branża związana z energetyką oczekuje dopłat. Wyciąga rękę po dofinansowania, które mogą pochodzić nie skądinąd, jak tylko ze wspólnych podatków, czyli z naszych kieszeni. Państwo jest zakładnikiem obywateli. Większy wzrost cen energii może wywołać zamieszki. Pozostaje więc wyciąganie pieniędzy z podatków, co ostatecznie wiązać się musi ze  stagnacją kraju.  I jedno rozwiązanie i drugie nie jest dobre.

     Unia Europejska stała się zakładnikiem własnej chciwości. Zgodziła się  na akceptację  kłamstwa ekologicznego CO2, dającego doraźnie rządom wpływy z podatków ze świadectw emisyjnych CO2. Kłamstwo miało swoje pierwotne źródło jeszcze w ZSRR (patrz wcześniejsze artykuły autorów), a długofalowym celem najprawdopodobniej była dekarbonizacja, deindustrializacja i demilitaryzacja Zachodu, do którego od ćwierć wieku należy i Polska.  

    Konsekwencją tego jest recesja państw uwikłanych w ten proceder.  Obecnym oczekiwaniom, czy wręcz żądaniom sektora energetycznego, towarzyszą oczekiwania dotacji wszystkich innych sektorów.  

    Czy nie dochodzimy do znanej nam z historii sytuacji, gdzie wszyscy do wszystkiego dokładają? Ideologia wzięła górę nad obiektywną nauką (klimatyzm) i nad ekonomią. Czy można już powiedzieć, że w założeniu liberalna, kapitalistyczna Unia Europejska  ewoluuje wstecz, w kierunku socjalistycznego systemu z XX wieku, co doprowadziło do upadku tego systemu w Europie Wschodniej? Pomimo tego część sesji Europejskiego Kongresu Gospodarczego wciąż poświęcona jest wyimaginowanym problemom globalnego ocieplenia od CO2 (choć znane już są faktyczne przyczyny tego ocieplenia). Czyż nie przypomina to parafrazy znanego powiedzenia  Stefana Kisielewskiego z 1958 na temat socjalizmu, z nawiązaniem do Artura Sandauera (za Artur Bazak, Polityka, VI.2012):

    Unia Europejska jest jak socjalizm, gdzie urzędnicy bohatersko walczą z problemami, które sami stwarzają”.

    Jacek Musiał

    Ostatnie wpisy autora

    Nowa Konstytucja