Od kilku dni toczy się rozgrywka o to jak wciągnąć Polskę do wojny z Rosją. Zasugerował to prezydent Ukrainy, dając do zrozumienia, że nie ma już granicy pomiędzy Ukrainą a Polską. A w niedzielę sam sekretarz stanu USA Antony Blinken oznajmił, że Polska może przekazać swoje samoloty MIG-29 Ukrainie. A w zamian USA przekażą Polsce swoje.
O co w tym wszystkim chodzi?
Wydaje się, że obecna administracja amerykańska traktuje obecną sytuację na Ukrainie jak klasyczną wojnę zastępczą prowadzoną z Rosją.
Ukraińcy pokazali swoją determinację i zdolność do obrony. Możliwość pokonania Rosji na jej terytorium wpływu, dodatkowo podniosło wagę tej wojny dla Stanów Zjednoczonych w rywalizacji mocarstw.
Ale USA nie chcą bezpośredniej wojny z Rosją, same i jako NATO, bo to groziłoby III wojną światową. Dlatego próbują wciągnąć w nią Polskę, sugerując podjęcie samodzielnej decyzji. (Wcześniejszy sojusz Wielka Brytania-Ukraina-Polska był do tego przygrywką.)
Z punktu widzenia amerykańskiego jest to próba, która może przynieść USA same korzyści – osłabienie wroga i powiększenie strefy wpływu. Ukraina w roli sojusznika USA (i Wielkiej Brytanii) w Europie skutecznie osłabia, a wręcz uniemożliwia podział Europy pomiędzy Niemcy i Rosję.
Z punktu widzenia ukraińskiego wciągnięcie Polski do bezpośredniej obrony własnego państwa jest również ze wszech miar pożądane i rozsądne. I takiej ukraińskiej próbie nie należy się dziwić.
Z polskiego punktu widzenia samodzielne wchodzenie w tę wojnę byłoby absolutnie nieodpowiedzialne.
Ewentualne skutki mogłyby być dla naszego państwa tragiczne. Nie jesteśmy w tej chwili na tyle silni, żeby taką politykę i wojnę prowadzić. Pomagajmy Ukrainie w każdy możliwy humanitarny sposób i nieoficjalny wojskowy. Tak jak to robimy obecnie.
Zatem wtorkowej decyzji polskich władz – o gotowości przekazania wszystkich MIG-29 do dyspozycji USA i NATO – można tylko przyklasnąć. Jeżeli mamy walczyć z Rosją, to tylko jako element składowy NATO.