back to top
More

    Koronacja Zygmunta Augusta na króla Polski

    Strona głównaHistoriaKoronacja Zygmunta Augusta na króla Polski

    Polecamy w dziale

    Plan Schumana

    9.05.1950 roku minister spraw zagranicznych Francji, Robert Schuman, przedstawił plan, znany jako Deklaracja Schumana. Zakładał on koordynację produkcji węgla i stali we Francji i RFN, żeby zapobiec wojnie... skończyło się na UE

    Non possumus

    8.05.1953 r. Episkopat Polski przyjął 25 stronicowy memoriał, krytyczny wobec przemian zachodzących w Polsce, wobec polityki władz komunistycznych w stosunku do Kościoła i katolików. Memoriał kończył się biblijnym "non possumus".

    Uniwersał Połaniecki

    7.05.1794 w obozie wojskowym pod miastem Połaniec, Naczelnik Sił Zbrojnych Narodowych, Tadeusz Kościuszko, wydał akt prawny, znany jako Uniwersał Połaniecki. Celem była poprawa losu chłopów i zwerbowanie ich do armii insurekcji.

    Sacco di Roma

    6.05.1527 miało miejsce wydarzenie, które wstrząsnęło chrześcijańską Europą. Rzym, stolica apostolska, w której zasiadali następcy Piotra, został zdobyty i splądrowany. Liczba ludności spadła z 55 tys. do mniej niż 10 tysięcy.
    20.02.1530 roku odbyła się koronacja 10-cio letniego Zygmunta Augusta, syna Zygmunta I i Bony Sforzy, na króla Polski. Jedyna w historii Rzeczpospolitej koronacja za życia urzędującego króla. Na nim wygasła dynastia Jagiellonów.

    20.02.1530 roku odbyła się koronacja vivente rege 10-cio letniego Zygmunta Augusta, syna Zygmunta I i Bony Sforzy, na króla Polski. Była to jedyna w historii Polski koronacja w trakcie panowania urzędującego króla. Była owocem starań rodziców, a przede wszystkim matki, królowej Bony. Aktu koronacji dokonał arcybiskup gnieźnieński i prymas Polski Jan Łaski na Wawelu. 

    Przez następnych 18 lat Zygmunt August współrządził wraz z ojcem Zygmuntem Starym, a po jego śmierci sprawował rządy samodzielne. Jakim był królem? 

    Początkowo opierał się na możnowładcach i senatorach, jednak później sprzymierzył się z ruchem egzekucyjnym, reprezentującym interesy średniej i drobnej szlachty. Odzyskując bezprawnie zagrabione przez magnatów dobra znacznie podreperował skarb państwa. Zamierzał także stworzyć stałą armię, jednak na przeszkodzie stanęła szlachta, która nie zgodziła się na podwyższenie podatków.

    Był tolerancyjny, gdyż jak sam powiedział nie był królem sumień swoich poddanych. Długo sympatyzował z ideą kościoła narodowego, podnoszoną przez dominujących wówczas w Sejmie protestantów. W końcu, przekonany przez nuncjusza Commendone, stanął po stronie katolików.

    Doprowadził Zygmunt August do zbliżenia Polski i Litwy i przekształcenia unii personalnej w unię realną. Otoczył protektoratem i przyłączył Inflanty, Kurlandię i Semigalię do Korony, broniąc tych terenów przed agresją rosyjską oraz szwedzką. 

    Utworzył pierwszy na świecie urząd zajmujący się wyłącznie sprawami morskimi, oraz pocztę polską, która służyć miała nie tylko dworzanom. 

    Wspierał rozwój floty kaperskiej i dążył do zbudowania własnej floty morskiej, ale planów tych nie zdążył zrealizować; w 1570 rozpoczęto budowę pierwszego okrętu królewskiego „Smok”. 

    Był wielkim mecenasem kultury i sztuki oraz kolekcjonerem. Zgromadził jedną z największych kolekcji książek na świecie (około 3,5 tys. woluminów). Był najlepiej wykształconym władcą w polskiej historii; władał biegle kilkoma językami. 

    Uchodził za mądrego i rozsądnego, jednak miał w zwyczaju odkładać ważne decyzje na później, czym zaskarbił sobie przydomek „dojutrka”. Kiedy jednak coś postanowił potrafił być stanowczy i nieustępliwy. 

    Jego zamiar poślubienia własnej poddanej Barbary Radziwiłłówny wstrząsnął państwem i nieodwracalnie zatruł stosunki między Zygmuntem a Boną. Król postawił jednak na swoim i ślub się odbył. Jednak małżeństwo potrwało tylko 2 lata, zakończone śmiercią ukochanej. Zygmunt August nigdy się po tym nie podniósł. Szukał pocieszenia w kolejnych związkach, które jednak były nieudane. 

    Nie udało mu się zapewnić legalnego potomka i na nim wygasła dynastia Jagiellonów, władająca Rzeczpospolitą przez prawie 200 lat. Jego dziedzictwo w postaci wspólnego państwa polsko-litewskiego jednak przetrwało.

    Kazimierz Grabowski

    Skrócony link:
    https://abcniepodleglosc.pl/d2zz

    Ostatnie wpisy autora

    Nowa Konstytucja