back to top
More

    Czy czekają nas cięcia budżetowe i kolejna grabież polskich pieniędzy?

    Strona głównaGospodarkaCzy czekają nas cięcia budżetowe i kolejna grabież polskich pieniędzy?

    Polecamy w dziale

    Same sukcesy rządów PO/PIS

    Gdy słyszę po powrocie z Brukseli premiera PL, ogłaszającego sukces, to zaczynam się bać. Czego ten sukces będzie dotyczył – wprowadzenia euro (bez naszej zgody), likwidacji „brudnej” gotówki, a może likwidacji państwa?

    Niespełnione śląskie marzenie

    Węgiel to nasze czarne złoto... Śląsk i Zagłębie mogą świecić wspaniałym blaskiem na całą gospodarkę - powiedział PMM w 2018. Śląsk będzie potęgą przemysłową, w kopalniach będzie się wydobywać węgiel - a to PDT w 2023.

    Rolnicy protestują, a posłowie piszą ustawę wiatrakową

    Kto rzucał brukiem, a kto dostał gazem!? - gdy emocjonowaliśmy się, posłowie dyskutowali o wiatrakach. Doszło do sensacji. Poseł PiS, Ireneusz Zyska, nazwał siebie zielonym konserwatystą, a Kowalskiego, też PiS, rolniczym lobbystą

    Czy KPO jest ważniejsze od polskiej gospodarki?

    Efektywnością programu New Generation Fund (polski KPO) zajęła się sama Komisja Europejska. Okazało się, że jego wpływ na PKB krajów, które środki otrzymały, jest kilkukrotnie mniejszy niż zakładano. Praktycznie niezauważalny.
    Polski sektor finansów publicznych będzie musiał w 2023 r. pożyczyć na rynkach finansowych 485(!) mld złotych - prawie 15% naszego PKB. Po to, żeby sfinansować deficyt i wykupić zapadające obligacje. Spekulanci już zacierają ręce.

    We wrześniu bieżącego roku pojawiła się w mediach ta informacja. Analitycy banku Credit Agricole oszacowali, iż cały polski sektor finansów publicznych będzie musiał w przyszłym roku pożyczyć na rynkach finansowych 485 mld zł. Po to, żeby sfinansować deficyt poszczególnych jego części jak i wykupić zapadające obligacje.

    Informacja ta przeszła prawie bez echa. Dziwne, bo 485 mld zł stanowi prawie 15% naszego PKB, a pozyskanie tej kwoty będzie obecnie sporym wyzwaniem. Zagraniczne podmioty finansowe szerokim łukiem omijają Polskę ze względu na wysokie ryzyko geopolityczne, jak i oczekiwanie na dalszy spadek wartości złotówki do euro i dolara (brak determinacji Narodowego Banku Polskiego w zahamowanie inflacji).

    Co prawda polski sektor bankowy wciąż cechuje się nadpłynnością, jednak nie będzie w stanie sam kupić dłużnych papierów wartościowych za 485 mld zł.

    Cóż, mamy duży problem. To, że jest on przemilczany nie znaczy, że nie istnieje.

    Przekonali się o tym Węgrzy. Od dłuższego czasu analitycy spodziewali się, że luźna polityka fiskalna oraz brak determinacji w wyhamowaniu inflacji będzie wywierać presję na osłabienie się forinta. Jednak skala jego deprecjacji, która nastąpiła po wyborach parlamentarnych (kwiecień 2022 roku) zmusiła ostatecznie Bank Centralny Węgier do podjęcia zdecydowanych działań. Podniósł on w ubiegłym tygodniu stopy oprocentowania jednodniowych depozytów do aż 18% żeby zachęcić inwestorów do lokowania swych środków w forincie oraz poinformował, że będzie zaopatrywał importerów surowców energetycznych w euro i dolary bezpośrednio z własnych rezerw walutowych.

    Czy ten ruch pomoże Węgrom ustabilizować walutę w dłuższym terminie? To się okaże od działań jakie będą musieli podjąć politycy węgierscy. Czy Polskę czeka podobny los?  Podobieństw jest dużo, czas pokaże.

    Obecna sytuacja w sektorze finansów publicznych oznacza, że czekają nas trudne czasy, jak na początku lat 90-tych. Wtedy, aby dostać finansowanie od instytucji finansowych, polski rząd zaakceptował ich wymagające warunki. Nastąpiło cięcie wydatków społecznych i prywatyzacja polskiego majątku.

    Czy teraz będzie podobnie? Nie wiem, nie jestem prorokiem. Wiem natomiast, że w obecnej sytuacji zagraniczne instytucje finansowe również postawią nam twarde warunki.

    Czy polscy politycy w roku wyborczym są w stanie skonfrontować się z brutalną prawdą, że czas nadmiernych deficytów sektora finansów publicznych się skończył? Jeśli tego nie zrobią, uświadomią im to rynki finansowe, doprowadzając do dalszego obniżenia wartości naszej waluty i wyprzedaży dłużnych papierów wartościowych.

    Czy możemy się spodziewać, że na polskiej scenie politycznej pojawią się propozycje rozwiązania powyższego problemu? Już się pojawiają. Jedną z nich jest opcja rezygnacji z własnej waluty i zastąpienie złotówki przez euro. Oznacza to oddanie prowadzenia polityki monetarnej w ręce urzędników z Frankfurtu.

    Ale czy to oznacza, że eksperci europejscy będą bardziej efektywni przy rozwiązywaniu naszych problemów od urzędników i specjalistów pracujących w Ministerstwie Finansów oraz Narodowym Banku Polskim? I jaki będzie koszt tego rozwiązania?

    Pytanie jaką drogą w sferze finansów publicznych chcemy podążać powinno wreszcie wybrzmieć w debacie publicznej. Czas nagli.

    MTC (autor jest specjalistą finansowym)

    Ostatnie wpisy autora

    Nowa Konstytucja