Gospodarka

Zrozumienie teorii globalnego ocieplenia od dwutlenku węgla wymaga znajomości praw fizyki i matematyki na poziomie gimnazjalnym, ale zrozumienie zaprzeczenia tej teorii może wymagać zdania matury rozszerzonej z tych przedmiotów.

Pieniądze, które przywozi tym razem nasz premier z Brukseli, umocnią dysfunkcyjność naszego państwa i mogą stać się wystarczającym argumentem za przyjęciem przez nas tęczowej zarazy i islamistów.

Autor wylicza, o ile bardziej, jakże modne obecnie panele fotowoltaiczne, powodują globalne ocieplenie w porównaniu do innych metod produkcji energii elektrycznej.

Autor wyjaśnia fakty i obowiązujące w Unii Europejskiej przekłamania dotyczące globalnego ocieplenia oraz demaskuje intencje (niektórych) twórców teorii, według której globalne ocieplenie miałoby pochodzić od CO2.

Mądra dywersyfikacja dostaw energii elektrycznej oparciem dla suwerenności państw Europy Środkowo Wschodniej w tym Polski.

Lobbyści gazu ziemnego zapewniają, że podczas spalania gazu ziemnego powstaje tylko nieszkodliwa para wodna i nieco dwutlenku węgla. Jakże mijają się z prawdą!

Ocean – potężny rezerwuar wody, zajmujący 2/3 powierzchni kuli ziemskiej – jest wspaniałym buforem ciepła, który pochłania nadmiar ciepła pochodzący z najróżniejszych źródeł – ziemskich i pozaziemskich, a w razie kryzysu jest zdolny dużą ilość ciepła nam oddać.

Każde zanieczyszczenie rzeki gdzieś w Indiach, Chinach, Bangladeszu odbije się czkawką i w krajach tzw. cywilizowanych, czy będzie to kąpiel w brudnym morzu na wakacjach, czy w postaci skonsumowanych ryb i owoców morza.

Szacuje się, że na obszarze Morza Śródziemnego znajduje się aż 7% odpadów oceanicznego plastiku, podczas gdy samo Morze Śródziemne stanowi 0,7% powierzchni mórz i oceanów.

W powszechnym mniemaniu to puszcza amazońska jest płucami świata. Okazuje się jednak, że najważniejszą fabryką, przetwarzającą dwutlenek węgla w tlen, są oceany.